The goal of this article is a general inspection of indexicals as a specific phenomenon of natural language on the one side, and a consideration of "semantization" of indexicals on the other side. The term "semantization" represents a criterion on the basis of which various approaches to relevant solutions are valuated: if, according to Frege´s view, all language expressions should express their senses, what kind of senses could be expressed in the case of indexicals? First, indexicals are explicated as a (...) specific sort of language expressions. Second, how some contemporary philosophers deal with indexical puzzles is briefly propounded. It takes for granted that a comparison of various philosophers´ approaches makes their pro et contra clear. By that way the article can acquire a parameter of basic synopsis. In certain passages of the text, summaries of the issues dealt with are included. The article is divided into three parts, dividing idexicals into temporal, individual and spatial, and demonstratives. In the first part of this article temporal indexicals, , as well as grammatical tensed sentences are put to test. Different approaches of Tichý, Quine, Russell, Reichenbach, and Wittgenstein are interpreted and evaluated from the "semantization" point of view. In the case of temporal indexicals, knowledge of possible referents plays an important part, and ontology of time is approximated in connection with McTaggart´s argument. Pavel Materna´s analysis of "now" is a special subject of brief comment. (shrink)

Este ensayo interpreta KrV A 592-602/B 620-630 no sólo como la refutacióndel argumento ontológico, sino como el lugar donde Kant encara una cuestión más radical: cómo puede el entendimiento humano, considerado desde un punto de vista lógico-general, predicar la existencia. Esta segunda parte argumenta que la discusión de la tesis “‘existe’ no es un predicado real” es una contribución a la solución de aquella cuestión que es independiente de la discusión del argumento ontológico.

Philippe de Mézières est un de ces auteurs du XIVe siècle que l’on estime et étudie volontiers. C’est qu’il est témoin oculaire et participant de bien des hauts moments de l’histoire. Né vers 1327 dans la famille de Mézières, de petite noblesse picarde , il reçoit une formation spirituelle chez les chanoines de la cathédrale d’Amiens. En 1345 il quitte son pays natal et l’année suivante gagne ses éperons de chevalier après la croisade de Humbert II de Dauphiné en Smyrne. (...) Par la suite, il joue plusieurs rôles saillants: nommé en 1361 chancelier de Chypre sous les Lusignan ; ami de Pétrarque; familier de Grégoire XI à Avignon; apologiste des croisades; ami et conseiller de Charles V de France et précepteur du dauphin, le futur Charles VI; écrivain laïque parmi les Célestins de Paris entre 1380 et 1405. Presque octogénaire, Mézières y meurt le 29 mai 1405, et est accordé la distinction d’être enveloppé du manteau de l’ordre à son enterrement. C’est à cette période de retraite que remontent ses écrits importants, tous de caractère religieux et rédigés en latin ou en français. (shrink)

The early modern period was the natural historical habitat of the Principle of Sufficient Reason, i.e., the demand that everything must have a cause, or reason. It is in this period that the principle was explicitly articulated and named, and throughout the period we find numerous formulations and variants of the PSR and its closely related ‘ex nihilo nihil fit’ principle, which the early moderns inherited from medieval philosophy. Contemporary discussions of these principles were not restricted to philosophy. “Nothing will (...) come of nothing; speak again” old King Lear tells his daughter Cordelia at the beginning of Shakespeare’s celebrated tragedy, and in early modern science, conservation principles were the order of the day. Within philosophy, Malebranche stipulates that there cannot be an effect without a cause, and Berkeley motivates his idealism by an appeal to ‘ex nihilo nihil fit.’ Were we to try to provide an exhaustive survey the various formulations of the PSR in this period – including the weaker ones – we would be writing an encyclopedia. In fact, one wonders whether any early modern thinker was willing to accept a wholesale rejection of the PSR, i.e., a view which states that no fact requires an explanation. Moreover, the view that many – perhaps most – facts require an explanation seems to be tacitly assumed even by us today, in both our theoretical and colloquial discourse. For these reasons, this chapter will focus on two early modern philosophers who advocated very strong (i.e., virtually exceptionless) versions of the PSR: Benedict de Spinoza and G.W. Leibniz. Following a brief overview of Descartes’s restricted endorsement of the PSR, I will turn to discuss the central features of the PSR in the writings of Spinoza (§2) and those of Leibniz (§3). In the cases of each of these philosophers, we will examine carefully: (i) their main statements of the PSR, (ii) the scope they assign to the principle (i.e., what requires an explanation and what counts as an explanation), (iii) the modal strength they assign to the principle, (iv) the main implications they draw from the principle, (v) exceptions to the principle, and, finally, (vi) the justification of the principle. In §4, we will study a principle, complementing the PSR, namely, the assertion that everything and every fact must have an effect (or as Leibniz would put it: “nothing is sterile”). (shrink)

The first of its kind, this anthology in the burgeoning field of technology ethics offers students and other interested readers 32 chapters, each written in an accessible and lively manner specifically for this volume. The chapters are conveniently organized into five sections: I. Perspectives on Technology and its Value II. Technology and the Good Life III. Computer and Information Technology IV. Technology and Business V. Biotechnologies and Enhancement A hallmark of the volume is multidisciplinary contributions both in analytic and continental (...) philosophy and across several hot-button topics of interest to students, including the ethics of autonomous vehicles, psychotherapeutic phone apps, and bio-enhancement of cognition and in sports. The volume editors, both teachers of technology ethics, have compiled a set of original and timely chapters that will advance scholarly debate and stimulate fascinating and lively classroom discussion. An online eResources site provides a glossary of all relevant terms, sample classroom activities/ discussion questions relevant for chapters, and links to Stanford Encyclopedia of Philosophy entries and other relevant online materials. Key Features: Examines the most pivotal ethical questions around our use of technology, equipping readers to better understand technology's promises and perils Explores throughout a central tension raised by technological progress: maintaining social stability vs. pursuing dynamic social improvements Provides ample coverage of the pressing issues of free speech and productive online discourse. (shrink)

Bişr el-Merîsî taraftarları ile Osman ed-Dârimî arasında burada tartışma konusu yapılan hadisler haberî sıfatları konu alan ve müşkil nitelikte olan rivayetlerden oluşmaktadır. Bu rivayetleri genelde Bişr el-Merîsî ve taraftarlarının tecsîm ve teşbîh içerdiği iddiasıyla münker kabul ettikleri görülmektedir. Ehl-i re’y özellikleri taşımakla birlikte ilahî sıfatlar konusunda Mu’tezilî bir anlayışa sahip olduklarından tenzih anlayışları gereği sıfatları reddetmektedirler. Yaratılmışlara ait niteliklerin yaratıcıya nisbet edilmesini tenzîh anlayışlarına aykırı gördüklerinden bu tür müşkil rivayetleri ya kendi anlayışları doğrultusunda te’vîl ya da reddettikleri gözlenmektedir. Sert bir (...) ehl-i hadîs âlimi olan Osman ed-Dârimî ise, ayet ve hadislerde bildirilen ilahî sıfatlara iman edilmesi gerektiğini kabul etmektedir. Bu anlayışı sebebiyle bu rivayetlerde bildirilen haberî sıfatlara da te’vîl etmeksizin lafzî anlamıyla yaklaşmakta; kendi görüşü doğrultusunda Bişr el-Merîsî ve taraftarlarının yaptığı te’vîlleri reddetmekte, bu te’vîllerin ta’tîle yol açacağını ileri sürmektedir. Bu rivayetlerin lafzî (literal) anlamları doğrultusunda anlaşılması gerektiğini savunmaktadır. Bu hadisler üzerinde yapılan tartışmalar, temel hadis eserlerinin yazıldığı dönemde Ehl-i re’y ve Ehl-i hadîs ekollerine mensup âlimlerin hadislere yaklaşımlarını göstermesi bakımından önem arzetmektedir. Burada vermiş olduğumuz hadisler üzerindeki tartışmalar bu iki ekolün uluhiyet anlayışını, haberî sıfatlara yaklaşımlarını ortaya koyduğu gibi bunların genel anlamda hadis perspektifi hakkında bizlere bilgi vermektedir.ÖzetBu araştırma, temel hadis kitaplarının yazıldığı dönemde, yani III./IX asırda, haberî sıfatlar ihtiva eden bazı hadisler üzerinde yapılan tartışmaları ele almaktadır. Tartışma Osman ed-Dârimî (ö. 280/894) ile Bişr el-Merîsî’nin (ö. 218/833) taraftarları arasında geçmektedir. Hadisler üzerinde Ehl-i hadîs ile Ehl-i re’y mensubu âlimler arasında gerçekleşen bu tartışmalar bir yönüyle hadislerin anlaşılması ve yorumlanmasını ilgilendirmektedir. Tartışmanın, burada ele alınan hadislerin nasıl anlaşılması gerektiği; lafızların kelime anlamı mı (literal) yoksa bu lafızların ötesindeki muhtemel mecazî anlamları dikkate alınarak mı anlaşılması gerektiği noktasında odaklandığı söylenebilir. İnceleme konusu yapılan hadisleri tartışan tarafları kısaca tanıtmak yerinde olacaktır. Sözünü ettiğimiz rivayetlerle ilgili tartışmalar Bişr el-Merîsî taraftarları ile Osman ed-Dârimî arasında geçmektedir. Ehl-i hadîs’in önemli simalarından biri olan Osman ed-Dârimî, hadislerle ilgili bu tartışmaları içeren ayrı bir eser yazmıştır. Bu eser, Allah’ın sıfatları ve bazı hadis meseleleri konusunda Bişr el-Merîsî ve onun iki talebesinin görüşlerine reddiye olarak yazılmıştır. Bişr el-Merîsî, Ebû Yusuf’tan (ö. 182/798) fıkıh tahsil etmiş, önemli bir kelâmcı olarak tanınmıştır. O, kelâmla ilgili konularda aralarında İmâm Şâfiî’nin (ö. 204/820) de bulunduğu pek çok âlimle ilmî tartışmalar yapmış bir ehl-i re’y âlimdir. Halife Me’mûn’un (ö. 218/833) danışma meclisinde bulunmuş, Kur’ân’ın yaratılmışlığı (Halku’l-Kur’ân) görüşünün benimsenmesinde önemli payı olmuştur. Osman ed-Dârimî ise, Yahyâ b. Ma’în (ö. 233/848), Ali b. Medînî (ö. 234/848-49), İshâk b. Râhûye (ö. 238/853) ve Ahmed b. Hanbel (ö. 241/855) gibi döneminin otoritelerinden hadis öğrenmiş bir ehl-i hadîs âlimidir. Hadis tahsili için önemli bütün şehirleri dolaşarak hadis öğrenmiş ve rivayette bulunmuştur.Haberi sıfatları ispat ve bunlarla ilgili rivayetlerin teviline karşı çıkan anlayış ile, bu rivayetlerin tenzih anlayışına uygun biçimde tevilini savunan kesimler ilk dönemden itibaren eserler telif etmişlerdir. Osman ed-Dârimî’ye göre, ehl-i hadîs’in eleştiri edebiyatının ortaya çıkmasında, Mu’tezile’nin ilahî sıfatları reddetmesi etkili olmuş ve pek çok müellif bu yönde eserler yazmışlardır. Ebû Hüreyre’den nakledilen bir rivayetle ilgili olarak muârız, bu rivayetin Allah için bildiğimiz göz ve kulak organlarından oluştuğu izlenimi verildiğini söyler. Osman ed-Dârimî, bu hadisin göz ve kulak organlarını değil görme ve işitmeyi ispat ettiğini söyler. Hiçbir konuda Allah’ın benzerinin bulunmadığını belirtir. Dolayısıyla Allah’ın organlardan oluştuğu iddiasını ehl-i hadîs’e nisbet etmek iftiradır. Ebû Dâvûd, bu hadis ile Allah için görme ve işitme sıfatlarının ispat edildiğini ve Cehmiyye’nin ilahî sıfatları inkar görüşüne reddiye olduğunu belirtir. Ebû Hüreyre’in Hz. Peygamber’e nispet ederek naklettiği: "İman Yemenlidir, hikmet Yemenlidir! Ben Rabbi’nizin nefesini Yemen tarafından hissediyorum!" rivayetini de muârız münker kabul etmiştir. Çünkü Bişr el-Merîsî ve ashâbına göre nefes ancak karın boşluğu olanlardan çıkar, Allah ise bundan münezzehtir. Osman ed-Dârimî’ye göre, muârız yanlış anlamıştır. Burada kastedilen, Yemen tarafından esen ve insanı rahatlatan rüzgardır. Bu rivayet bağlamında bakıldığında, Bişr el-Merîsî taraftarlarının rivayeti literal değerlendirdiğini, Osman ed-Dârimî’nin ise rivayeti yorumladığını görmekteyiz. İbnü’s-Selcî, "Siz, Allah’a ondan çıkandan (Kur’ân’dan) daha faziletli bir şeyle yaklaşamazsınız!" rivayeti hakkında, Müşebbihe’nin bunu, karın boşluğu olan, kendisinden kelâm çıkan şeklinde anladıklarını belirtir. Allah boşluğu olmayan anlamında "samed" olduğundan bu anlayış geçersizdir. Bu hadisle, Kur’ân’ın Allah’tan değil O’nun katından çıkması kastedilmiştir. Osman ed-Dârimî’ye göre, İbnü’s-Selcî’nin asıl maksadı Allah’ın kelâm sıfatını inkâr etmektir. Kur’ân’ın O’ndan çıktığında bir şüphe yoktur, bunu sadece kelâm sıfatını kabul etmeyenler inkâr etmektedir. İbn Abbâs’a atfedilen; "Rükn (Hacerülesved) yeryüzünde Allah’ın sağ elidir, halk ile onunla musafaha eder" rivayetinde geçen "yemînullah" (Allah’ın sağ eli) sözünün anlamı, İbnü’s-Selcî’ye göre bildiğimiz sağ el değil, Allah’ın nimeti ve ikrâmıdır. Hacerülesved ile elin kastedilmediğini kabul eden Osman ed-Dârimî’ye göre, İbnü’s-Selcî’nin maksadı, geçersiz te’villerle Allah hakkında ayet ve hadislerde belirtilen iki eli inkar etmektir. İbn Abbâs’ın Hz. Peygamber’den naklettiği başka bir rivayeti İbnü’s-Selcî’nin eserine alıp nakletmesini eleştiren Osman ed-Dârimî, bu tür zayıf rivayetlerin yayılmaması gerektiğini söyler. Buna ilave olarak İbnü’s-Selcî’nin yaptığı yorumun da çirkin olduğunu belirtir ve eleştirir. Çünkü sözü edilen rivayette Allah, yeşil bir takım elbise giymiş kıvırcık saçlı bir genç olarak tasvir edilmektedir. Böyle bir rivayet Hz. Peygamber’den gelen sahih rivayetlerle çeliştiği için de güvenilmez bir rivayettir. Rivayetle ilgili bu değerlendirmeyi yapan Osman ed-Dârimî, rivayet hakkında muârızın yaptığı yorumları da reddeder. Muârıza göre, "Rabbimin yanına girdim" sözü, "Adn cennetinde Rabbimin huzuruna girdim" demektir. Osman ed-Dârimî’ye göre bu gibi müşkil (problemli) hadisler re’y ile tefsir edilmemeli, rivayet edilip bırakılmalıdır. Hz. Peygamber’e dayandırılan ve Allah’ın kendisine geldiğinden bahisle cevabını bilemediği bazı sorulan sorduğundan, sonra Rabbinin elini sırtına koymasıyla parmaklarının serinliğini hissettiğinden ve her şeyi öğrendiğinden bahseden rivayetle ilgili olarak muarız şu değerlendirmede bulunur: Allah Resûlü’ne gelen Rabbi değil güzel suretli bir melekti, o melek Allah tarafından yönledrilmekteydi ve elini koyan da o melekti. Osman ed-Dârimî, muârızın bu yorumunu reddeder. Bu yorum aynı zamanda diğer sahih hadislere de aykırıdır. Osman ed-Dârimî, sözkonusu rivayet hakkında muârızın yorumunu reddettikten sonra zikrettiği sahih rivayetlere dayanarak buna güvenilemiyeceğini ifade etmiştir. İlahî sıfatlar hakkında konuşmak en zor konular arasında görüldüğünden, selef âlimleri bu konuda susmayı tercih etmişlerdir. Ancak sonraki nesiller bu konuda farklı yollar tutmuşlardır. İlahi sıfatları anlama konusundaki temel yaklaşımları tefvîz, teşbîh ve te’vîl şeklinde üç ana başlıkta toplamak mümkündür. Tefvîz, selef alimlerinin benimsediği yol olup, Allah’ın zâtı ve sıfatlarının mahiyetine ilişkin bilgiyi ilâhî ilme havale etmek demektir. Teşbîh, Allah’ı yaratılmışlara veya yaratılmışları Allah’a benzetmek anlamına gelir. Te’vil, Allah’ın yaratılmışlara benzediği izlenimini veren ayet ve hadisleri dil bilimi ve aklî bilgilerle yorumlamaktır. Sıfatları inkar edenlere Muattıla denilmiş, sıfatları ispat edenler Sıfâtiyye diye anılmıştır. Ehl-i re’y’e göre Allah’a atfedilen ve sözlük anlamı bakımından teşbîh ve tecsîm izlenimi veren sıfatları uygun biçimde te’vil etmek gerekir. İlâhî sıfatlarda Mu’tezile tenzihi öne çıkarmış, Eş’ariyye ve Mâtürîdiyye ise tenzihe uygun te’vili benimsemiştir. Müşebbihe, Vehhâbî-Selefî anlayış da ilahî sıfatlardaki lafızları zahiri anlamlarıyla almışlardır. Hadis ilminde en önemli temel eserlerin telif edildiği II./VIII. ve III./IX. asırda yaşamış olan âlimler arasında cereyan eden inceleme konusu yaptığımız tartışma, ilk döneme ait olması bakımından önemlidir. Bunun yanında tartışma, âyet ve hadislerden oluşan naslara yaklaşımda, iki temel yaklaşımı göstermesi bakımından da önemli bilgiler ihtiva etmektedir. Bu iki temel yaklaşımdan biri ehl-i re’y ekolünü, diğeri ise Ehl-i hadîs anlayışını temsil etmektedir. Osman ed-Dârimî genel olarak rivayetin lafzına bağlı kalmayı savunmakta, Bişr el-Merîsî ve ashâbı ise münker olduğu gerekçesiyle rivayeti eleştirmekte ya da te’vil etmektedir. Nadir de olsa Osman ed-Dârimî’nin rivayeti ret ya da te’vil ettiği, Bişr el-Merîsî ve ashâbının ise rivayeti savunduğu yerler de görülebilmektedir. Müteşâbih (problemli) rivayetler hakkında Bişr el-Merîsî’nin yaptığı te’viller sonraki âlimler üzerinde etkili olmuştur. Onun te’villeri, Cübbâî (ö. 303/916), Kādî Abdülcebbâr (ö. 415/1025), Ebü’l-Hüseyin el-Basrî (ö. 436/1044) gibi Mu’tezilî âlimlerin yanı sıra, İbn Fûrek, Gazâlî (ö.505/1111), İbn Akîl (ö. 513/1119), Fahreddîn er-Râzî (ö. 606/1210) gibi sünnî âlimler tarafından da iktibâs edilmiştir. Rivayete dayalı olan hadis ilminde hakikatin ortaya konulabilmesi, "rivayet" ve "re’y" seçeneklerinden birini tercih etmekle değil; bunların her ikisini de yerinde ve dengeli olarak kullanılmasına bağlı olduğunu hatırda tutmak gerekir. Hakikatin ortaya çıkarılmasında rivayet re’ye, re’y de rivayete muhtaçtır. Rivayet ve re’y birbirinin rakibi değil tamamlayıcı unsurları olarak görmek gerekir. (shrink)

Objective: Fertility loss due to cancer treatment can be a devastating experience for women and the couple. Undergoing fertility preservation can be a complex decision from both a medical and emotional point of view. The aim of the present study was to evaluate which socio-demographic and psychological factors predict a high motivation to undergo fertility preservation.Methods: Fifty-eight female cancer patients who accessed an Oncofertility Unit completed: a questionnaire to collect socio-demographic characteristics and the level of motivation, the Beck-Depression Inventory-II, the (...) State-Trait Anxiety Inventory-Y, and the Fertility Problem Inventory.Results: Almost half of the sample declared a high motivation. At multiple logistic regression analysis only the “Need for parenthood” subscale of the FPI predicted a high motivation. We alternatively evaluated as possible predictor the construct “Representations about the importance of parenthood” in place of the two separate subscales. At multiple logistic regression analysis, only this variable predicted a high motivation to undergo fertility preservation.Conclusion: The most important predictor of a high motivation to undergo fertility preservation is the individual desire for parenthood. This implies that, regardless of socio-demographic characteristics, any woman of childbearing age should receive an appropriate counseling about fertility preservation. (shrink)

Alonso Briceño, el primer filósofo chileno, sostuvo que, para todo x, el ser de x = la haecceitas de x y –además– que hay una distinción ‘formal’ entre el ser de x y la esencia de x. En general, hay una distinción ‘formal’ entre los ítems z y v si y solo si: (i) z  v, y (ii) z y v son mutuamente inseparables. Se sigue de estas tesis que el ‘ser’ debe tomarse como un componente ontológico específico en (...) los objetos particulares y que es idéntico con la haecceitas del objeto. Esto se denomina aquí “la intuición de Briceño”. En este trabajo se considera la relevancia que la intuición de Briceño podría tener para dos de las teorías más importantes acerca de la naturaleza de los objetos particulares: las teorías en las que los objetos particulares están constituidos por un sustrato y sus propiedades, y las teorías en las que los objetos particulares son cúmulos de tropos. Se argumenta que en ambos casos la intuición de Briceño, esto es, la idea de que hay un tropo específico de ser en el objeto particular, trae consigo ventajas sistemáticas importantes y, lo que es más, permite la unificación teórica de ambas perspectivas, normalmente consideradas como incompatibles entre sí. (shrink)

This comprehensive encyclopedia presents African thinkers, concepts and traditions, with a focus on African religious and philosophical practices. It offers a dependable and significant synthesis of African studies that encompasses major trends in the field since the early 1980s. The encyclopedia considers all religious and philosophical systems of Africa, both indigenous and non-indigenous. It also recognizes the determining role of the Diaspora in understanding African traditions and African identity. The work has benefited immensely from commitments in advanced interdisciplinary exchanges in (...) a number of domains, including comparative research in epistemology and from surveys in postcolonial studies and social sciences, along with religious and philosophical compendia. In brief, this is an encyclopedia made from the viewpoint of African studies and in dialogue with scientific traditions. (shrink)

This collection of meditations reformulates the experience of African studies as a concern with three thematics: Africa's place within today's intellectual, economic, and cultural configurations; the main axes that structure disciplinary practices concerned with African difference; and the possibility of understanding being-in-the-world with reference to alienation, creativity, and friendship. *** This book is highly innovative in its re-evaluation of alterity. It marshalls a broad range of theories from Adorno to Marx to Walter Benjamin, all the while "grounding" it in African (...) politics and aesthetics through the lens of Yacouba Konate. A veritable tour de force, if ever there was one. - Kgomotso Masemola, Associate Professor of English, U. of South Africa (Series: Thinking Africa). (shrink)

E! De arte venandi cum avibus deFederico II ha sido ensalzado por pane de medievalistase historiadores de la ciencia como uno delos logros más importantes de la ciencia medieval,sobre la base de su supuesto carâcter "empírico"y "observacional" y su critica a Aiistóteles.En esta comunicación se intenta una reconsideracióndel significado de la obra, ubicândoladentro dei panorama de la literatura sobre losanimales en e! siglo XIII. Luego de proporcionaralgunos datos básicos sobre el tratado, se adoptaun criterio historiogrâfico, pasando revista criticaa las opiniones (...) de los distintos autores que haninvestigado el tema. Posteriormente se discute laconcepción dei De arte venandi como un libro"cientifico" asumiendo que la scientia en elsiglo XIII es radicalmente distinta de la cienciasurgida a partir del siglo XVII, que e! tratadode Federico es la exposición de un ars, en e!sentido que los médicos otorgaban a esta nocióny que la obra pertenece mâs bien ai género detratados sobre cetrería, uno de los modos en losque se articulaba el discurso sobre los animalesen el siglo XIII. (shrink)

We are demonstrating that the Luttinger model with short range interaction can be treated as a type of Fermi liquid. In line with the main dogma of Landau’s theory one can define a fermion excitation renormalized by interaction and show that in terms of these fermions any excited state of the system is described by free particles. The fermions are a mixture of renormalized right and left electrons. The electric charge and chirality of the Landau quasi-particle is discussed.

Ante la gravedad de la mentira, causante de todos los males, difundida desde hace muchas décadas en el Mundo Hispánico, este libro, con la fuerza del conocimiento de la verdad, pretende orientar a ese mismo mundo hacia su estabilidad, su concordia y su libertad, puestas hoy en peligro por tantas falsedades. Lo hace principalmente mostrando cómo la Corona Española, desde 1493, ordenaba tratar "muy bien y amorosamente a los indios", los cuales siempre encontraron en ella su principal bienhechora y, por (...) ello, en el siglo XIX, prefirieron seguir vinculados a ella frente a los descendientes de los encomenderos independentistas. Índice: PREFACIO DE DON JUAN DE BORBÓN INTRODUCCIÓN SIGLAS Y ABREVIATURAS I. APROXIMACIÓN A LA REINA ISABEL I II. REINA HUMANISTA III. HUMANISMO FRENTE A ESCLAVITUD IV. «QUE TODOS TRATEN MUY BIEN Y AMOROSAMENTEA LOS INDIOS» V. «¿QUÉ PODER TIENE MÍO EL ALMIRANTE PARA DARA NADIE MIS VASALLOS?» VI. «CON MUCHO AMOR» VII. LOS ÚLTIMOS DOCE AÑOS DE LA REINA ISABEL VIII. LAS CASAS Y EL REY FERNANDO IX. LA UNIVERSITAS CHRISTIANA DE CARLOS V X. LA INCORPORACIÓN DE LAS INDIAS A LACORONA DE CASTILLA Y LEÓN XI. LA ENCOMIENDA Y LA ESCLAVITUD NATURAL XII. CARLOS V Y LOS DERECHOS DE LOS INDIOS XIII. LA JUNTA CONVOCADA POR EL EMPERADOR EN 1550 XIV. FILOSOFÍA POLÍTICA DE VITORIA Y LA ESCUELA DE SALAMANCA XV. LA RECOPILACIÓN DE LEYES DE LOS REINOS DELAS INDIAS XVI. LA MONARQUÍA A PARTIR DEL SIGLOXVIII XVII. LA FUNCIÓN DE LA CORONA EN HISPANOAMÉRICA BIBLIOGRAFÍA. (shrink)

Ante la gravedad de la mentira, causante de todos los males, difundida desde hace muchas décadas en el Mundo Hispánico, este libro, con la fuerza del conocimiento de la verdad, pretende orientar a ese mismo mundo hacia su estabilidad, su concordia y su libertad, puestas hoy en peligro por tantas falsedades. Lo hace principalmente mostrando cómo la Corona Española, desde 1493, ordenaba tratar "muy bien y amorosamente a los indios", los cuales siempre encontraron en ella su principal bienhechora y, por (...) ello, en el siglo XIX, prefirieron seguir vinculados a ella frente a los descendientes de los encomenderos independentistas. Índice: PREFACIO DE DON JUAN DE BORBÓN INTRODUCCIÓN SIGLAS Y ABREVIATURAS -/- I. APROXIMACIÓN A LA REINA ISABEL I -/- II. REINA HUMANISTA -/- III. HUMANISMO FRENTE A ESCLAVITUD -/- IV. «QUE TODOS TRATEN MUY BIEN Y AMOROSAMENTEA LOS INDIOS» -/- V. «¿QUÉ PODER TIENE MÍO EL ALMIRANTE PARA DARA NADIE MIS VASALLOS?» -/- VI. «CON MUCHO AMOR» -/- VII. LOS ÚLTIMOS DOCE AÑOS DE LA REINA ISABEL -/- VIII. LAS CASAS Y EL REY FERNANDO -/- IX. LA UNIVERSITAS CHRISTIANA DE CARLOS V -/- X. LA INCORPORACIÓN DE LAS INDIAS A LACORONA DE CASTILLA Y LEÓN -/- XI. LA ENCOMIENDA Y LA ESCLAVITUD NATURAL -/- XII. CARLOS V Y LOS DERECHOS DE LOS INDIOS -/- XIII. LA JUNTA CONVOCADA POR EL EMPERADOR EN 1550 -/- XIV. FILOSOFÍA POLÍTICA DE VITORIA Y LA ESCUELA DE SALAMANCA -/- XV. LA RECOPILACIÓN DE LEYES DE LOS REINOS DELAS INDIAS -/- XVI. LA MONARQUÍA A PARTIR DEL SIGLOXVIII -/- XVII. LA FUNCIÓN DE LA CORONA EN HISPANOAMÉRICA -/- BIBLIOGRAFÍA. (shrink)

Nağdəli Zamanov 1961-ci ildə Kəlbəcər rayonunun Keştək kəndində anadan olmuşdur. 1979-1985-ci illərdə ATİ-nin II müalicə profilaktika fakultəsində təhsil almışdır. 2012-ci ildən “Qızıl qələm” mükafatı laureatıdır və həmçinin Azərbaycan aşıq poeziyasının inkişafında xüsusi xidməti və aşıq poeziyasında uğurlar qazandığı görə isə “Aşıq Ələsgər-200” yubiley medalı ilə təltif edilmişdir.

¿Es posible ser nacionalista y cristiano a la vez? ¿Hasta qué punto se han influido y se influyen de forma mutua nacionalismo y Cristianismo, especialmente en España? ¿Debe el Cristianismo orientar acerca del nacionalismo? ¿Acaso no tiene la competencia o los suficientes recursos para hacerlo? Las respuestas a esas preguntas suelen tratarse, en general, con bastante torpeza, sin el requerido conocimiento histórico; hay muchos intereses creados a los que no interesa la verdad. Los lectores de este libro (de 292 págs.) (...) encontrarán datos históricos apenas conocidos, esenciales para una reflexión liberal, necesaria a la hora de comprender tanto el Cristianismo y el nacionalismo, por un lado, como para darse cuenta de hasta qué punto son incompatibles, por otro. "La verdad os hará libres". En Europa, todo nacionalismo tiene su origen en el absolutismo decimonónico, surgido como reacción violenta contra el liberalismo, lo cual no interesa que se conozca a los nacionalistas, profundamente descontentos de su propia historia a la que, mintiendo, quieren ocultar o inventarse otra en su lugar. Índice: Prólogo de Jaime Mayor Oreja- Introducción- I. La inmoralidad del nacionalismo- II. Cristianismo, Humanismo, liberalismo- III. Nacionalismo y Cristianismo- IV. Católicos liberales- V. Nacionalismo y clericalismo- VI. Política nacionalista y política cristiana- VII. Los españoles, amigos- Epílogo de Josep Tarradellas, Presidente de la Generalitat de Catalunya (de una carta suya al autor de este libro, fechada en Barcelona, en el Palau de la Generalitat, el 28 de noviembre de 1977). (shrink)

El sentido como cabe o entre en el orden de lo público, en laCondición humana de Hannah Arendt, es de suyo esclarecedorde las posibilidades del lenguaje; y, de retorno, el lenguaje comofundamento para la comprensión de lo político (público); en estosdos lados se presenta como una dialéctica del fluir de la acción–que quizá por igual puede llamarse: la experiencia humana delmundo. Interesa, igualmente, ver la distinción entre el fluir –en elmodo del río heraclíteo– del sentido y la emergencia –en el (...) mododel nacimiento del agua en una fuente. Nuestra hipótesis es queen el pensamiento de Arendt tiene más el segundo que el primersentido. ¿Cómo se relacionan en este caso tiempo y sentido? Es,como telón de fondo, la pregunta que atraviesa nuestro “ensayode comprensión”1. La ponencia se desarrollo en cinco apartados;en el apartado, I La preeminencia del derecho, se mira el enlaceentre la teoría política de la autora y juicio de Eichmann; en elapartado II, La identidad narrativa, se estudia la primacía de lajustificación en mediante la cual el sujeto se construye en el relatoy, así mismo, el ir hacia o la apertura de sentido que ofrece elmismo; en el apartado III, Lo público, se estudia cómo la intersubjetividades terreno común para llegar a construir lo propio, la esfera de propiedad; en el apartado IV, El lenguaje, se mira sucarácter de entre, en medio de o cabe tanto en las relacionesintersubjetivas como en la comprensión subjetiva de mundo; finalmente,el apartado V, La persona, y a manera de conclusión sediscute la preeminencia de las tesis agustinianas sobre la persona–su carácter de hipóstasis al ser, al tiempo, entre y suidad– encuanto relación, así mismo se discuten los alcances y limitacionesde la tesis de la autora siempre que se evalúen a la luz de la perspectivafenomenológico-genética para el estudio de la políticacomo cosa misma. (shrink)

The critical issues facing the human community population growth, sustained development, threats to the environment, the arms race, the ethical/philosophical challenges in light of advances in science and technology, and our very survival as a species require a multidisciplinary approach grounded in a clear understanding of human behavior. Fifty-one scholars from 11 countries representing 19 disciplines met at Delphi, Greece, to discuss and debate why we do what we do to ourselves and our world. Out of this vigorous exchange emerged (...) the Delphi Society for long-term study of patterns of human behavior. This book offers a unique international perspective on global human problems. (shrink)

Aziz Augustinus V. Yüzyılın Hristiyan teoloğu ve tarih felsefecisidir. Yazmış olduğu Tanrı Şehri/Devleti isimli eseri Batı Roma’nın Gotlar tarafından yağmalanmasının hemen akabinde kaleme alınmıştır. Eserin yazılış mantığı Roma’nın yıkılış sebebinin, insanların pagan inancını bırakıp Hristiyanlığa geçmeleriyle açıklayanlara bir cevap niteliği taşımaktadır. Buna göre Augustinus, Roma’nın yıkımının pagan inancına sırt çevirmekten değil yozlaşmaktan olduğu görüşünü savunmaktadır. Bu minvalde Augustinus, Pagan tanrılarının beceriksizliği karşısında Hristiyan inancının gücüne ve kurtarıcılığına vurgu yapmaktadır. Hristiyan medeniyetinin belki de tarih felsefesi bağlamında en erken savunusunu yapan Augustinus, (...) bu savunusunu Tanrı Devleti ve yeryüzünün kurtuluşu metaforunu işleyerek derinleştirmektedir. Tanrı Devleti fikrinin Haçlı seferlerinde birincil itici güç olması, Papa II. Urbanus ve Haçlıların Augustinus’un Tanrı Devleti savunusunu bir yönüyle teoriden pratiğe geçirme girişimi olarak düşünülebilir. Bu girişim, Augustinus’u haklı çıkarmaktan ziyade Haçlı kimliğini kanonik bir forma büründürme şeklinde ele alınmalıdır. Bu makale, Tanrı devleti düşüncesinin Hristiyan tarih tasavvurundaki yeri ve önemini Augustinus’un zihnî arka planından anlamlandırarak Haçlı seferlerine nasıl etki ettiği üzerine odaklanmıştır. Çalışmada, Tanrı Devleti’nin mümkünlüğü Augustinus’un yaklaşımından hareketle tarihsel sarkacın ileriye yönlendirilişiyle incelenmeye çalışılmıştır. Makalede kıyas yöntemi kullanılmıştır. Bu sayede Augustinus’un fikirleri ile Papa Urbanus’un fikirleri arasındaki benzerlik aşikâr kılınmaya çalışılmıştır. Nihai olarak Haçlı seferlerinin teolojik ve fikri zemininde, Augustinus’un Tanrı Devleti düşüncesi ve Hristiyanlık savunusunun etkisinin olduğu sonucuna ulaşılmıştır. (shrink)

reto de un jurista que urge a la razón individual de cada lector para que éste verifique por sí mismo la falacia de las modas ideológicas en las que puede hallarse eventual e inconscientemente inmerso. El autor ha pretendido hacer un libro «sensato», es decir, de sentido común o «buen juicio», que es una manera de sabiduría llana y común; todo lo contrario de la sensacional originalidad que suele estragar al público de nuestros días. Aunque quizás ocurra hoy que lo (...) sensato resulte ser excepcional y nuevo, es lo más conforme al auténtico estilo de un jurista, que, por su profesión, nunca busca destacar por su singularidad, sino por la conveniente edificación crítica del derecho fundado sobre una tradición respetable. Como hay un arte de ser sencillo, hay también un arte de ser sensato, y a esa «sagesse» aspira precisamente el autor. I. Naturaleza. II. Verdad. III. Patrimonio. IV. Potestad. V. Persona. VI. Matrimonio. VII. Servicio. Índice tópico. Referencias bibliográficas complementarias. (shrink)

Este trabajo estudia críticamente seis posibles límites a la apropiación privada, individual, unilateral y desigual en el estado de naturaleza descripto por John Locke. I) la restricción expresada bajo la forma de dejar suficiente y tan bueno en común para otros; II) la prohibición del desperdicio de los frutos perecederos; III) asociada a esta segunda condición pero aplicada a la tierra, la prohibición de cercar tierra cuyos frutos se desperdicie; IV) la limitación propuesta por Macpherson, según la cual es una (...) condición de la apropiación mezclar el propio trabajo de modo personal con el objeto; V) el principio de caridad como derecho del necesitado a los medios de subsistencia; VI) la limitación que advierte Simmons, según la cual es posible derivar del principio de caridad un derecho al auto-gobierno, esto es, a no ser esclavizado a cambio de brindar, como es el deber del propietario al necesitado, los medios de subsistencia. (shrink)

El objetivo de este ensayo es hacer una defensa de la exigibilidad de los derechos económicos y sociales. Esta noción se refiere a “la posibilidad de reclamar ante un juez o tribunal de justicia el cumplimiento, al menos, de algunas de las obligaciones que se derivan [de estos derechos]”. Para realizar este objetivo, procederé de la siguiente manera. En la sección II, haré una reconstrucción de uno de los argumentos más tradicionales que se han ofrecido en contra de la exigibilidad (...) de los derechos económicos y sociales. En la sección III, haré una reconstrucción de la interpretación institucional de los derechos humanos, presentada por el filósofo Thomas Pogge, en su libro La pobreza en el mundo y los derechos humanos. La relevancia de esta interpretación consiste en que pretende trascender la crítica libertariana que sostiene que los derechos económicos y sociales no son derechos humanos. En la sección IV, me ocuparé de los derechos económicos y sociales incluidos en la Constitución nacional y en varios instrumentos internacionales. En la sección V, haré algunas reflexiones sobre la exigibilidad de estos derechos. Finalmente, en la sección VI, extraeré algunas conclusiones de las secciones previas. (shrink)

El autor nos entrega en este artículo cuatro fábulas místicas que han configurado la espiritualidad bizantina primitiva, considerando tanto la mística greco-bizantina de los siglos II al V, como, lo “la fase ascendente” que se extiende desde el siglo VI al X, siendo éstas la Fábula Antoniana, la de Evagrio Pontico, la de la Escala Espiritual de Juan Climaco y la de los Santos Locos. Concluye el artículo señalando que la espiritualidad bizantina primitiva se configuró como una “espiritualidad del corazón", (...) en tanto los malos pensamientos vienen desde fuera del corazón, de los demonios, que acechan el corazón del hombre. (shrink)

Este artículo se propone: I. Dilucidar la pasividad en tanto campo de investigación fenomenológica para establecer que el cuidado del alma es la reflexividad que sabe el peso de la misma. II. Presentar el chorismós como la condición de posibilidad de ser uno uno mismo, y de poder llevar a cabo la tarea de la libertad. III. Establecer la libertad como metanoia, es decir, la puesta en juego del despliegue de los potenciales físicos y anímicos que afirma un horizonte de (...) posibilidad y responsabilidad en tanto transformación absoluta de lo mismo en lo otro. IV. Sustentar que lo metafísico de la libertad radica en que se proyecta en una futuridad infinita, pero se arraiga en el suelo de lo que ha posibilitado el presente viviente, aquí y ahora, como ha sido donado. V. Para finalizar se dilucida —como anexo— la propuesta del pensador checo en torno a la conversión como condición de posibilidad de la formación. Todos estos temas tienen como hilo conductor el problema de la experiencia pasiva en el pensamiento de Jan Patočka y lo que podría considerarse como los límites del eurocentrismo. (shrink)

A partir de un escrito de Walter Benjamin se examina I) la noción de «melancolía de izquierda » para describir el estado emocional de los herederos del marxismo. Para ello II) se explora cómo la melancolía del romanticismo es sublimada en el marxismo y emerge luego de su crisis opacando su impulso utópico. III) Posteriormente se analizan las paradojas presentes en algunas representaciones de la melancolía para mostrar las tensiones religiosas presentes en el utopismo y cómo estas se trasladan a (...) la visión de mundo de las izquierdas. IV) Este análisis nos muestra —desde un punto de vista psicoanalítico— la necesidad de considerar la muerte de las abstracciones equivalentes propia de la melancolía para averiguar que es aquello que ha muerto en el pensamiento de izquierdas. Finalmente V) se plantea que el modo en que se concibe y desarrolla la subjetivad fuerte en la cultura moderna es la base de la melancolía de izquierda y por ello es la puerta de salida de tal condición. (shrink)

En el particular contexto filosófico de la Alemania de entreguerras, el joven H. Marcuse llevó a cabo una original recepción en clave marxista de la fenomenología existencial y de la Lebensphilosophie (I). En sus primeros artículos, «Contribuciones a una fenomenología del materialismo histórico» (1928) y «Sobre filosofía concreta» (1929), esa recepción se orientó al proyecto de elaboración de una fenomenología dialéctica y, vinculado con ello, al intento de fundamentar la acción radical en el concepto ontológico de historicidad (Geschichtlichkeit) sin descuidar (...) su componente material (II, III, IV). Asimismo, en la situación de caída (Verfallen) del Dasein, Marcuse va a otorgar una misión primordial a la filosofía concreta (V). (shrink)